Na het afbreken van de vorige etappe resteren er nog een kleine 10 kilometer, maar om daarvoor een bus te pakken naar Halsteren is het niet waard. Daarom heb ik een andere oplossing verzonnen om dit ontbrekende deel wel te kunnen wandelen.
Rondom Bergen op Zoom blijkt een NS-wandeling te lopen, die een klein deel van het Floris V-pad volgt en voor de rest de GR5 volgt. Het verslag van deze wandeling is daarom te vinden op mijn andere website.
0 Comments
De volgende ochtend wordt ik al vroeg wakker van de vogeltjes in de volières in de achtertuin van de B&B. Ik heb de afspraak voor het ontbijt vastgelegd rond 8:00, dus ik ga eerst even douchen, vervolgens plak ik de beide blaren extra af en dan klopt de B&B-houder op de deur. Na een goed ontbijt, stap ik rond half negen op.
Eerst loop ik weer de 400 meter terug naar 't Wagenhuis en vanaf daar pak ik de GR5 weer op. Zeker deze eerste paar meters begin ik te merken dat het een slopende tocht gaat worden, op beide voeten beginnen de blaren de irriteren. Het eerste stuk het dorp uit loopt over een klinkerweg, die na een smal tunneltje over gaat in een asfaltweg, die vervolgens weer bij het Schelde-Rijnkanaal uitkomt. De komende kilometers blijf ik hier dan ook langs lopen; onderwijl begint de temperatuur aardig op te lopen en wordt het flink warm. Over deze asfaltweg lopen ook schapen, dus is het ook nog eens zaak om de vele schapenstront te ontwijken. Aan het einde van deze rustige asfaltweg, staat een informatiepaneel en een bankje. Omdat ik mijn voeten behoorlijk begin te voelen houd ik hier alvast een pauze, maar niet al te lang. Daarom ga ik weer verder over de volgende asfaltweg; ditmaal door de open polder. Na de volgende kruising staan er wat kleine boompjes langs de weg, maar echt veel verkoeling brengt dit niet. Na weer een dijkovergang volgt weer een stuk onverhard graspad; het eerste deel brengt dit nog enige verkoeling, maar verderop loop ik weer door het open land. Omdat de blaren onder beide voeten inmiddels zodanig beginnen te irriteren, neem ik me voor om rond Halsteren te stoppen bij de eerste de beste bushalte, hoe lang eventueel gewacht moet worden op de bus maakt me niet uit. Zodra ik Halsteren binnenloop, check ik even de kaart en de bushalte Molenplein ligt het dichtst op de route. Het graspad gaat verderop over in een klinkerpad en komt uit bij een asfaltweg. Hoewel aan de overkant van deze weg een natuurgebied ligt, loopt de GR5 er omheen. Bij een groepje huizen mag ik dan afslaan over een onverhard pad over een akker. Langs de provincialeweg komt vervolgens Halsteren in zicht en via een achterafpaadje loop ik deze plaats in. In Halsteren liggen wel meer bushaltes, maar de bushalte Molenplein wordt nog het meest gunstig bediend. Ter hoogte van de Schansbaan verlaat ik aldus de GR5 en moet dan doorlopen naar de rotonde bij het het sportpark. Vlak daarvoor staat een bemand tankstation en aldaar haal ik twee flesjes drinken voor onderweg, om het verloren vocht enigszins aan te vullen. Ik moet bij de bushalte nog ruim een half uur wachten en via Bergen op Zoom reis ik weer naar huis, alwaar ik totaal gesloopt aan kom.
Al sinds enige weken houd ik de weersvoorspellingen in de gaten, om te bezien of het mogelijk is om twee dagen te gaan lopen op de GR5. De eerstkomende twee etappes brengen mij van Herkingen naar Nieuw-Vossemeer en van Nieuw-Vossemeer naar Bergen op Zoom; 24 kilometer respectievelijk 20 kilometer. Eindelijk worden eind juni de voorspellingen gunstig en daarom boek ik een overnachting bij B&B Ons Plekse in Nieuw-Vossemeer voor het weekeinde van 22 op 23 juni. Ten slotte heb ik recent een nieuwe wandelrugzak à 32 liter gekocht en deze ga ik dit weekeinde eens uittesten.
Op de zaterdagochtend reis ik via Rotterdam en Nieuwe-Tonge naar Herkingen en enkele minuten te laat ben ik rond 10:00 in Herkingen. In het bushokje trek ik de wandelschoenen aan en met de rugzak op de rug ga ik van start. In tegenstelling tot de vorige etappe begint het eerste met 6 kilometer wandelen over een dijk........van asfalt wel te verstaan.
De temperatuur begint inmiddels aardig op te lopen en bij het gehuchtje Battenoord staat een pracht van een picknickbank op de dijk. Hoewel pas 3 kilometer onderweg is dit wel een handige plek voor een korte pauze. Na zo'n 20 minuten wordt het wel tijd om verder te gaan met de volgende 3 kilometer langs de Grevelingen. Aan het einde van deze dijk blijf ik verder lopen over een fietspad langs de provinciale weg N59 en daarna over een parallelweg langs de N257. Zodra ik de brug over de Krammersluizen nader, gaan de stoplichten rood knipperen en gaat de brug open voor één zeilbootje.
Al snel daalt de brug weer en kan ik verder. Aan de overkant van de brug staat een uitzichttoren om over de Grevelingen en de Krammer uit te kijken. Vanwege de warmte en de afstand die ik nog af moet leggen, beklim ik deze toren niet. Aan de damzijde staat een flinke schaduw en hier houdt ik een langere pauze, zittend op de vangrail naast de weg.
Na een klein half uur komt de zon om de hoek kijken en wordt het tijd om verder te gaan. De komende kilometers wandel ik alleen maar over de parallelweg naast de provinciale weg N257. Omdat deze weg ook lager ligt, is het hier goed warm en is er van enige verkoeling geen sprake. Na ruim 3 kilometer komt er enige verandering en moet ik via betontrappen het natuurgebied 'Slikken van Heen' in.
Eindelijk loop ik hier weer eens op een andere ondergrond dan asfalt. De GR5 slingert hier wat door het natuurgebied over onverharde gras- en zandpaden en houten knuppelbruggetjes. Op het bord aan het begin wordt gewaarschuwd voor teken, maar achteraf heb ik er geen enkele opgelopen.
Aan de andere kant van dit gebied ga ik een klaphek door en kom dan op een begroeid tegelpad langs het Schelde-Rijnkanaal. Aanvankelijk is dit pad nog goed zichtbaar, maar na de dijkovergang wordt het meer een graspad. Soms is het ook best smal, omdat het pad pal naast een omheining van een schapenweide ligt. In de verte doemt de eerste brug langs dit kanaal op. Onder deze brug is het heerlijk koel en aldaar neem ik weer een lange pauze, omdat ik evenzo nog genoeg tijd heb om in Nieuw-Vossemeer aan te komen. Aan de andere kant van de brug volgt weer een graspad, maar wel helaas onder aan de dijk en er staat dus nauwelijks wind. Aan het einde van dit graspad, bij een vogelkijkscherm, kan ik de dijk weer over via betontrappen en dan een klein stukje asfalt. Bij de eerste kruising ga ik via een overstapje een grasdijk op en deze volg ik helemaal tot de Vossemeersebrug. Omdat er nog steeds genoeg tijd is, houd ik onder de brug weer een pauze. Na ruim 20 minuten stap ik weer op en ik check ook eens de kilometrage en dan blijk ik al ruim 23 kilometer afgelegd te hebben en dan komt Nieuw-Vossemeer bijna in zicht. Na een gemaal volgt weer een overstaphekje en dan kan ik de grasdijk weer af. Bij de brug moet ik dan nog wel het talud opklimmen en vervolgens het Schelde-Rijnkanaal oversteken.
Bij de tweede afslag van de provincialeweg ga ik zelf ook het dorp in, wel over een rustige asfaltweg. Ter hoogte van café/restaurant 't Wagenhuis stap ik van de route af en moet dan nog circa 400m lopen naar de B&B voor vannacht. Aldaar werd ik al verwacht en vannacht slaap ik in de verbouwde garage. Nadat ik een klein half uurtje op het terras heb gezeten, loop ik weer terug naar 't Wagenhuis voor een diner.
Na een goed diner keer ik weer terug naar de B&B en lees daar nog wat, maar ik duik al vroeg onder de wol, dit mede vanwege de blaren op mijn voeten.
Met Pasen is het in Nederland uitzonderlijk warm weer met temperaturen oplopend tot wel 25 graden. Op Goeree-Overflakkee schommelt de temperatuur rond de 21 à 22 graden en ik verwacht dat er wel een verkoelend windje staat; daarom ga ik de volgende etappe op de GR5 wandelen: van Goedereede naar Herkingen.
Om de reistijd (voor met name de terugweg) een beetje te drukken ga ik ditmaal met de auto naar Spijkenisse en stap daar in de eerste bus van de dag richting Renesse. Bij de halte Vissersweg in Goedereede stap ik na 45 minuten uit en kan direct met de wandeling beginnen. In het bushokje smeer ik mezelf in met zonnebrand en zet de stappenteller aan. Direct na de bushalte steek ik de provincialeweg N57 over en loop vervolgens over een rustige, smalle, asfaltweg door de polders.
De eerste 1,5 kilometer loopt de wandelroute over deze asfaltweg. Enig nadeel van deze warmte zijn de vele wielrenners die ook op pad zijn en deze hebben vaak ook geen bel. Echte problemen doen zich verder niet voor en dan kom ik bij de eerste van vele grasdijken aan. Ik klim hier over het hek en kom dan midden in een schaapskudde terecht. Van nature zijn deze dieren bang aangelegd en de meeste gaan dan ook opzij als ik er aan kom lopen. Daarnaast zorgen deze schapen er gelukkig ook voor dat het gras kort blijft.
Maar bij het volgende hek is dat feest wel ten einde. Het volgende stuk grasdijk moet nog gemaaid worden en het gras staat behoorlijk hoog. Dit levert dus direct ook natte schoenen en natte sokken op. Na een kleine 2,5 kilometer kom ik weer bij het fietspad uit en moet ik zelf weer over een hek klimmen. Aan de overkant staat dan wel geen hek, maar het gras staat even zo hoog. Na een tijdje heb ik er wel genoeg van en ga op het naastgelegen fietspad lopen. Aan het einde van dit fietspad staat een bankje, voor een klein gedeelte in de schaduw en met een verkoelend windje.
Na een kleine 15 minuten stap ik weer op en moet direct via een overstapje de volgende grasdijk beklimmen. Anders dan in de routebeschrijving kan men tegenwoordig doorgaand op de grasdijk blijven lopen. Na 2 kilometer, bij de golfclub, moet ik weer een hek beklimmen en volg dan een kort asfaltpaadje. Dit paadje gaat al snel weer over in de volgende grasdijk; langs deze dijk staan wat bomen en gedeeltelijk ga ik beneden lopen. Hoewel hier wat schaduw is, is het hier warm omdat de wind er niet komt. Na ongeveer 4,5 kilometer, met daartussen in enkele kleine stukjes asfalt kom ik weer bij een asfaltpad uit.
Alvorens opnieuw een hek over een hek te moeten klimmen (overstapje); neem ik hier een langere pauze, dit omdat ik de bustijden in Herkingen al gezien heb en ik deze toch wel zal missen. Het plankje aan deze kant van het hek is ruim genoeg om op te kunnen zitten. Na ruim 20 minuten stap ik op en volg daarbij nog ruim 4 kilometer grasdijk. Onderweg loop ik uiteindelijk langs het Grevelingenmeer (rechts) en bollenvelden (links).
Na bijna 20 kilometer ben ik aan gekomen in Herkingen. De bus terug richting Middelharnis vertrekt pas over een half uur. Een stukje verder zit een snackbar en daar haal ik een welverdiend ijsje en neem daarna plaats op een bankje in de schaduw met zicht op de bushalte. Via Middelharnis en Stellendam kom ik uiteindelijk weer in Spijkenisse aan, waar ik in een bloedhete auto stap en terug naar huis rijdt.
De volgende etappe is slechts 13 kilometer lang en loopt van Rockanje naar Goedereede, omdat dit het beste uitkomt met het aanwezige openbaar vervoer in deze streek. Omdat ik op vrijdag doorgaans slechts een halve dag werk, kan een wandeling daar wel achteraan geplakt worden.
Vanuit Spijkenisse neem ik nu bus 403 naar het Dorpsplein in Rockanje, waar ik zo'n 40 minuten later aankom en ga de aanlooproute nu in omgekeerde richting af. Op de Waaldrift pak ik de route weer op en loop al snel in zuidelijke richting. Bij de Duinzoom kom je, naar mijn inziens, in het rijkere deel van Rockanje. Veel vrijstaande villa's. Deze Duinzoom loop ik een flink stuk af en pas bijna aan het einde draait deze via een wandelpad door een duinbos; maar lang is dit pad niet.
Na dit pad volgt weer een lang stuk asfaltweg; een klein stukje verder loopt een paardrijdster met een paard los. Om dit paard niet te laten schrikken, vanwege de oranje pet, blijf ik daar ver achter lopen. Ook zie ik verderop nog een wandelaar lopen (ook een GR5-wandelaar ?). Bij camping en restaurant 'De Houten Paardjes' mag ik dan weer de duinen in.
Het eerste stuk van dit duinpad is nog goed te belopen, maar hoe verder de duinen in, hoe zwaarder het wordt. Het klimmen en dalen ter plekke gaat nog wel, maar uiteindelijk wordt het vooral ploegen door het zand. Aan het einde doemt dan het strand op en eerst moet ik daarbij een stukje door los zand ploegen naar de vloedlijn en deze volg ik dan zo'n 700 meter; waarna opnieuw het duin doorgeploegd moet worden. Bovenop het duin gaat het dan verder over een klinkerweg die iets verder onder de N57 doorgaat.
Aan de andere kant van de N57 ligt een paviljoen, paviljoen Boelies is nog gesloten. Een pauze vind ik echter niet nodig. Om het paviljoen heen, volgt een stuk onverharde weg en vervolgens een grasveld. Achter dit grasveld bevindt zich een trap om op een parkeerplaats aan de noordkant van de Haringvlietdam uit te komen. Gelukkig is de Haringvlietdam maar 1,5 kilometer lang en bovenaan blijk ik zelfs meewind te hebben tijdens de oversteek. Op een portaal langs de weg kom ik een drietal markeringsstickers tegen die mooi de routes illustreren die hier passeren.
Aan de andere kant van de Haringvlietdam.
In het weekeinde van 6/7 april 2019 wordt het volop lente in Nederland en met oplopende temperaturen tot circa 20 graden een mooie gelegenheid om weer verder te gaan op de GR5.
De vorige keer ben ik geëindigd in Brielle, dus dit wordt nu mijn startplaats. De rit naar Brielle loopt geheel analoog aan de vorige keer. Vanaf de bushalte loop ik dan ook weer het centrum in, maar ik sla één straatje eerder af om op de GR5 te komen. Meer dan 100 meter scheelt dit verder ook niet.
Na het voltooien van het Romeinse Limespad ga ik aan mijn volgende uitdaging beginnen. Wat in Nederland het Pieterpad is, is voor België en Frankrijk de GR5, de 'Grande Randonnée 5'. Deze GR5 is de internationale wandeling van Hoek van Holland via België en Luxemburg naar Nice in Frankrijk. In Nederland loopt deze via het Nederlands Kustpad (LAW 5).
Op 24 februari 2019 reis ik per metro naar Schiedam en vervolgens per trein-/metrovervangende bus naar Hoek van Holland, alwaar ik rond 10:00 aankom. Eerst, natuurlijk, een foto bij de welbekende wegwijzer van Wandelnet. Op de wegwijzer staat een afstand van 2289 kilometer naar Nice; allicht zal dit helemaal meer kloppen.
Na een foto (selfie) bij de wegwijzer kan ik volgens het boekje beginnen en steek de metrobaan-in-aanbouw over en ga direct het park in. In dit park stijgt en daalt het pad soms en al gauw ben ik aan de andere kant van het park. Via een kort stukje fietspad loop ik een stuk langs de bebouwing van Hoek van Holland en na een voetgangerssluis volgt de Nieuwlandse Dijk; eerst over een asfaltpad en na circa 1,5 kilometer verder over een fietspad.
Dit fietspad brengt me naar de rand van Hoek van Holland en dan moet ik een stukje langs een asfaltweg lopen. Maar vlak hierna kom ik aan bij het Staelduinse Bos; een kleinschalig bosgebied in het Westland. Na het toegangshek gaat het verder over onverharde paden door het bos. Onderweg is het flink druk; diverse mensen hebben deze dag uitgekozen om er op uit te gaan.
Iets verder in het bos gaat het pad zo nu en dan een beetje stijgen, maar echt zwaar is dit allemaal nog niet. Aan het einde van het bos, bij een tuincentrum staat een pracht van een picknicktafel en dat is een mooie plek om een pauze te houden.
|
Over dit blog
Op dit blog beschrijf ik al mijn avonturen op de GR5 van Hoek van Holland tot .... Archief
July 2019
Categorieën
All
|