Met Pasen is het in Nederland uitzonderlijk warm weer met temperaturen oplopend tot wel 25 graden. Op Goeree-Overflakkee schommelt de temperatuur rond de 21 à 22 graden en ik verwacht dat er wel een verkoelend windje staat; daarom ga ik de volgende etappe op de GR5 wandelen: van Goedereede naar Herkingen.
Om de reistijd (voor met name de terugweg) een beetje te drukken ga ik ditmaal met de auto naar Spijkenisse en stap daar in de eerste bus van de dag richting Renesse. Bij de halte Vissersweg in Goedereede stap ik na 45 minuten uit en kan direct met de wandeling beginnen. In het bushokje smeer ik mezelf in met zonnebrand en zet de stappenteller aan. Direct na de bushalte steek ik de provincialeweg N57 over en loop vervolgens over een rustige, smalle, asfaltweg door de polders.
De eerste 1,5 kilometer loopt de wandelroute over deze asfaltweg. Enig nadeel van deze warmte zijn de vele wielrenners die ook op pad zijn en deze hebben vaak ook geen bel. Echte problemen doen zich verder niet voor en dan kom ik bij de eerste van vele grasdijken aan. Ik klim hier over het hek en kom dan midden in een schaapskudde terecht. Van nature zijn deze dieren bang aangelegd en de meeste gaan dan ook opzij als ik er aan kom lopen. Daarnaast zorgen deze schapen er gelukkig ook voor dat het gras kort blijft.
Maar bij het volgende hek is dat feest wel ten einde. Het volgende stuk grasdijk moet nog gemaaid worden en het gras staat behoorlijk hoog. Dit levert dus direct ook natte schoenen en natte sokken op. Na een kleine 2,5 kilometer kom ik weer bij het fietspad uit en moet ik zelf weer over een hek klimmen. Aan de overkant staat dan wel geen hek, maar het gras staat even zo hoog. Na een tijdje heb ik er wel genoeg van en ga op het naastgelegen fietspad lopen. Aan het einde van dit fietspad staat een bankje, voor een klein gedeelte in de schaduw en met een verkoelend windje.
Na een kleine 15 minuten stap ik weer op en moet direct via een overstapje de volgende grasdijk beklimmen. Anders dan in de routebeschrijving kan men tegenwoordig doorgaand op de grasdijk blijven lopen. Na 2 kilometer, bij de golfclub, moet ik weer een hek beklimmen en volg dan een kort asfaltpaadje. Dit paadje gaat al snel weer over in de volgende grasdijk; langs deze dijk staan wat bomen en gedeeltelijk ga ik beneden lopen. Hoewel hier wat schaduw is, is het hier warm omdat de wind er niet komt. Na ongeveer 4,5 kilometer, met daartussen in enkele kleine stukjes asfalt kom ik weer bij een asfaltpad uit.
Alvorens opnieuw een hek over een hek te moeten klimmen (overstapje); neem ik hier een langere pauze, dit omdat ik de bustijden in Herkingen al gezien heb en ik deze toch wel zal missen. Het plankje aan deze kant van het hek is ruim genoeg om op te kunnen zitten. Na ruim 20 minuten stap ik op en volg daarbij nog ruim 4 kilometer grasdijk. Onderweg loop ik uiteindelijk langs het Grevelingenmeer (rechts) en bollenvelden (links).
Na bijna 20 kilometer ben ik aan gekomen in Herkingen. De bus terug richting Middelharnis vertrekt pas over een half uur. Een stukje verder zit een snackbar en daar haal ik een welverdiend ijsje en neem daarna plaats op een bankje in de schaduw met zicht op de bushalte. Via Middelharnis en Stellendam kom ik uiteindelijk weer in Spijkenisse aan, waar ik in een bloedhete auto stap en terug naar huis rijdt.
0 Comments
De volgende etappe is slechts 13 kilometer lang en loopt van Rockanje naar Goedereede, omdat dit het beste uitkomt met het aanwezige openbaar vervoer in deze streek. Omdat ik op vrijdag doorgaans slechts een halve dag werk, kan een wandeling daar wel achteraan geplakt worden.
Vanuit Spijkenisse neem ik nu bus 403 naar het Dorpsplein in Rockanje, waar ik zo'n 40 minuten later aankom en ga de aanlooproute nu in omgekeerde richting af. Op de Waaldrift pak ik de route weer op en loop al snel in zuidelijke richting. Bij de Duinzoom kom je, naar mijn inziens, in het rijkere deel van Rockanje. Veel vrijstaande villa's. Deze Duinzoom loop ik een flink stuk af en pas bijna aan het einde draait deze via een wandelpad door een duinbos; maar lang is dit pad niet.
Na dit pad volgt weer een lang stuk asfaltweg; een klein stukje verder loopt een paardrijdster met een paard los. Om dit paard niet te laten schrikken, vanwege de oranje pet, blijf ik daar ver achter lopen. Ook zie ik verderop nog een wandelaar lopen (ook een GR5-wandelaar ?). Bij camping en restaurant 'De Houten Paardjes' mag ik dan weer de duinen in.
Het eerste stuk van dit duinpad is nog goed te belopen, maar hoe verder de duinen in, hoe zwaarder het wordt. Het klimmen en dalen ter plekke gaat nog wel, maar uiteindelijk wordt het vooral ploegen door het zand. Aan het einde doemt dan het strand op en eerst moet ik daarbij een stukje door los zand ploegen naar de vloedlijn en deze volg ik dan zo'n 700 meter; waarna opnieuw het duin doorgeploegd moet worden. Bovenop het duin gaat het dan verder over een klinkerweg die iets verder onder de N57 doorgaat.
Aan de andere kant van de N57 ligt een paviljoen, paviljoen Boelies is nog gesloten. Een pauze vind ik echter niet nodig. Om het paviljoen heen, volgt een stuk onverharde weg en vervolgens een grasveld. Achter dit grasveld bevindt zich een trap om op een parkeerplaats aan de noordkant van de Haringvlietdam uit te komen. Gelukkig is de Haringvlietdam maar 1,5 kilometer lang en bovenaan blijk ik zelfs meewind te hebben tijdens de oversteek. Op een portaal langs de weg kom ik een drietal markeringsstickers tegen die mooi de routes illustreren die hier passeren.
Aan de andere kant van de Haringvlietdam.
|
Over dit blog
Op dit blog beschrijf ik al mijn avonturen op de GR5 van Hoek van Holland tot .... Archief
July 2019
Categorieën
All
|